تحلیلی از تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان پاسخی به تضاد ها و نگرانی ها ـ بخش دوم

اورموايشچيلري : همانگونه كه قبلاً نيز توضيح داده ايم آژانس خبري اورمو ايشچيلري تنها اخبار مربوط به آزربايجان ، دنياي ترك و برخي خبرهاي مهم ايران را با تكيه بر مسائل كارگري و اقتصادي پوشش مي دهد و از انعكاس شعر ، مقاله و بيانيه ها استنكاف مي ورزد با اين وجود برخي بيانيه ها و مقالات به سبب اهميت آنها از اين قاعده مستثني مي باشند. نظر به اهميت موضوع در اينجا تحليل تشكيلات مقاومت ملي آزربايجان و پاسخ به تضادها و نگراني ها را كه در دو بخش منتشر شده است را منعكس مي كنيم :

نباید فراموش کرد که نیروهای جریان سبز و حاکمان سرکوب گر فعلی یک سعی دارند ، با هیجان سازی، دروغ پردازی و وعده های قوام السلطنه ای بدون کمترین تمکین در مقابل مطالبات ملی، آزربایجان را با خود همراه سازد و دیگری سعی دارد با سرکوب و ارعاب فعالین ملی، منحرف کردن مطالبات ملی، بحران سازی های دروغین  در آزربایجان همانند ایجاد درگیری های ایذایی در منطقه غرب آزربایجان بواسطه گروه های تروریستی، جریان سازی های دروغین همانند دیدار مردم آزربایجان با سران رژیم در مناسبت های مختلف، بخشش های یارانه ای و... آزربایجان جنوبی را از حوادث اعتراضی دور نگه دارد. بی تردید مرکز نشینان و مرکزگرایان سعی دارند به زعم خود از آزربایجان به عنوان گوشت دم توپ و سیاهی لشکر استفاده کنند، عملی که در هشتاد سال گذشته بارها بدان توفیق یافته اند!

آزربایجان 85 و تهران 88 !

همانگونه که در نوشتار های قبلی تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان نیز بدان پرداختیم، جریان موسوم به جنبش سبز دارای برخی نقاط قوت بود که می توانست بازی را به نفع خود تغییر دهد ولی این جریان فرصتهای موجود را از دست داد و به نظر ما نظام حاکم خصوصاً بعد از حوادث خونین عاشورای 89 با شناسایی این نقاط قوت، تلاش کرد شاهرگ های حیاتی آن را مسدود کند.

در مقایسه ای بین حوادث آزربایجان در 85 و حوادت تهران بعد از انتخابات 88 چنین تصویری را می توان ترسیم کرد:

بعد از اعتراضات ضد آپارتایدی خرداد 85 ملت ترک آزربایجان،  فعالین حرکت ملی آزربایجان با یک انرژی آزاد شده در سطح جامعه روبرو شدند که بعضاً کنترل آن برای نیروها ممکن نبود و برخی از نیروها که شناخت کافی راجع شرایط و امکانات نداشتند همچنان به تداوم اعتراضات در خیابان ها اصرار می ورزیدند. اما نیروهای آکتیو حرکت ملی که درک درستی از پتانسیل نیروها و شرایط اجتماعی جامعه و لجام گسیختی نیروهای سرکوب گر داشتند تلاش کردند که استفاده بهینه تری از انرژی آزاد شده از اعتراضات کرده و آن را برای شرایط مناسبتر سازماندهی و کانالیزه نمایند. در آن روزها نیز برخی ها با هیجان زدگی که گویا همه چیز برای تغییر سرنوشت ملی آزربایجان فرا رسیده نیروهای آکتیو حرکت ملی را بعضا به اهمال، واهمه، کند نمودن خیزش ملی و... متهم کرده و با شیوه های مورد قبول خویش به صدور فرمان پرداختند که نتیجه آن فرود آمدن ضربات امنیتی بر پیکره نیروهای جوان تازه جذب شده به حرکت ملی آزربایجان بود که با پرورش های لازم می توانستند به نیروهای خلاق و موثر تبدیل شوند. حرکت ملی آزربایجان به جای ادامه اغتشاشات که نتیجه ای جز سرکوب بیشتر را به بار نمی آورد استراتژی مهار انرژی آزاد شده واستفاده از آن برای زیرسازی حرکت را انتخاب کرد. خوشبختانه به دلیل وجود روحیه تآمل،  تحمل و دیالوگ در حرکت ملی آزربایجان این استراژی موفق عمل کرد و با تبدیل قیام 85 به زیرساختی برای فعالیتهای و حرکتهای منسجمتر آینده انرژی آنرا به بطن جامعه و خصوصاً نسل جوان تزریق کرد.

ولی جریان سبز بعد از راهپیمایی بزرگ 25 خرداد در تهران دچار خود بزرگ بینی کاذب شده و با اهمال امکانات و پتانسیلهای حریف و علی الخصوص با نادیده گرفتن نیروهای سیاسی رقیب مانند حرکتهای سیاسی ملل و اقوام غیر فارس و یا نیروهای برانداز و چه بسا برای از میدان بدر کردن زود هنگام رقبا دچار اشتباه محاسباتی شده و بزودی حرکت به روند افول افتاد. رهبران این جریان که اولاً انتظار چنین مقاومتی را از رژیم نداشتند و دوماً گمان نمی کردند که حرکت محدود به شهرهای فارس زبان بماند منفعلانه در موضع ضعف قرار گرفتند و بدنه حرکت شروع به تنزل کرد. اشتباهی که آزربایجان در 85 بدان گرفتار نشد.  

حال در وضعیت کنونی باز برخی از نیروهای سیاسی آزربایجانی تحت تاثیر القائات خبری و رسانه ای جریان سبز هیجان زده شده سعی در تکرار حادثه از جان گذشتگی 20 تیر دانشگاه تبریز در جهت دفاع از سرکوب 18 تیر کوی دانشگاه تهران داشته و ندانسته به جای تقویت راهکارهای تغییر سرنوشت و طالع  ملی آزربایجان، بذر یأس در بین مردم  آزربایجان می پاشند که گویا همه چیز تمام شده و آزربایجان از دیگ حلیم به دور مانده است.

دقت باید کرد که اپوزیسیون ناهمگن ایران در قالب جنبش سبز علیرغم شعارها و بمباران های رسانه ای و تبلیغاتی اش تاکنون نتوانسته در مبارزات میدانی خود لایه های مختلف اجتماعی جامعه را با خود همراه سازد ولی موفق شده که  با استفاده از ابزار های رسانه ای، جبهه روانی گسترده ای را علیه نظام حاکم گشوده و ضربات چشمگیری  را به مشروعیت سیاسی و اجتماعی آن وارد سازد. خصوصاً دور تازه حرکات میدانی که با تأثیر حرکت های مردمی در کشورهای عربی از 25 بهمن شروع شد بالفعل نشان داد که جنبش سبز که وارد مجادله ای فرسایشی شده است در حرکات میدانی نا موفق بوده و دچار ریزش نیرو شده است، تا حدی که مشروعیت و صلاحیت رهبران جنبش نیز کم کم به باد انتقاد گفته می شود.

مسئولیت ما چه می تواند باشد؟

نمی توان انکار کرد که خاورمیانه و شمال آفریقا روزهای دگرگونی سیاسی را سپری می کند. گسترش خیزش های مردمی برای ایجاد تغییر در ساختار حکومت ها و نهادینه کردن اصول دمکراتیک در جوامع خود، خواسته و یا نخواسته  مبارزات ملی در آزربایجان جنوبی و ایران را نیز تحت تاثیر خود قرار داده و خواهد داد. در این گیر ودار آزربایجان جنوبی که سالهاست مبارزات آزادیخواهانه خود برای حق تعیین سرنوشت ملی را پیش می برد در هاله ای از تاثیرات خیزش های منطقه ای و روند حوادث سیاسی ایران قرار گرفته که می تواند اتفاقات غیر قابل پیش بینی نشده ای را پیش روی ملت آزربایجان قرار دهد. طبیعتاً یافتن شیوه های برون رفتن از چالش ها  و استفاده از فرصت های منطقه ای و جهانی جهت تغییر در سرنوشت ملی آزربایجان جنوبی برعهده نخبگان سیاسی و تشکیلات های ملی حرکت ملی آزربایجان می باشد که نیاز به آنالیز دقیق حوادث اطراف و انتخاب استراتژی و تاکتیک های موثر دارد. 

همانگونه که قبلاً نیز اشاره کردیم حرکت ملی آزربایجان در محدوده زمانی بعد از انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری استراتژی مفید و موفقی را دنبال کرد که از موفقیتهای چشم گیر حرکت در سالهای اخیر می باشد. این استراتژی را چنین می توان خلاصه کرد؛

الف: اعلام موجودیت  سیاسی مستقل در انتخابات ریاست جمهوری،

ب: تثبیت موجودیت سیاسی مستقل  ملت آزربایجان و شوک سیاسی به اپوزیسون ایرانی از طریق سیاست سکوت فعال در حوادث بعد از انتخابات،

ج: اعلام و تثبیت مرزبندی فکری و عملی سیاسی مستقل حرکت ملی از سایر جریانات مرکز گرا در کسب حقوق دمکراتیک،

به نظر ما روند رو به تغییر معادلات داخلی ایران، معادلات منطقه ای و جهانی علی الخصوص نسیم ضد استبدادی که در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا شروع به وزیدن کرده است ما را بر آن می دارد تا با ارزیابی صحیح شرایط و امکانات و موقعیتهای حرکت ملی تاکتیکها و روشهای مبارزاتی حرکت ملی را به روز رسانی کنیم. به عنوان مثال مواردی که در ذیر ذکر شده است بایستی مد نظر قرار داده شده و به دقت بررسی گردند؛

1- دقت به نقش تغییر دهنده حضور مردم در خیابان ها برای طرح و پیگیری مطالبات،

2- طراحی نقشه راه از سوی نخبگان سیاسی،

3- سازماندهی نیروی راهبردی جهت هماهنگی و پشتیبانی معترضین،

4- سازماندهی نیروی های مجرب سیاسی برای رایزنی ها لازم در سطوح مختلف،

5- سازماندهی دقیق ارتباطات نیروها و بر آورده کردن نیازهای رسانه ای و اطلاع رسانی،

6- طرح مطالبات واقع گرایانه و تغییرات تاکتیکی در شیوه بیان خواسته ها،

7- ایجاد کانال های ارتباطی برای عموم مردم با استفاده از فن آوری فضای مجازی اینترنت و آگاه نمودن مردم بر اهمیت آن،

8- آموزش های عمومی برای مقابله با شیوه های سرکوب و انحراف مبارزات و خواسته ها،

9- جلب حمایت افکار عمومی جهانی از اعتراضات و مطالبات مردمی.

در این میان از اهم نکات فوق این است که حرکت ملی آزربایجان علیرغم دارا بودن شبکه گسترده اجتماعی در سطوح مختلف جامعه آزربایجان و سازماندهی مدرن و خاص خود هنوز نتوانسته از ابزار رسانه ای و ایجاد جبهه روانی استفاده بهینه کند. قدرت رسانه های حرکت ملی آزربایجان هنوز در مقاسیه با دیگر جریانها ضعیف و نحیف است. بی تردید این مساله یک چالش بسیار مهم در پیشروی حرکت ملی آزربایجان است.

نکته دیگر این که، به نظر ما همانگونه حرکتهای خیابانی همیشه چاره ساز و مفید نیستند و ممکن است باعث اتلاف انرژی و ضایعات شدید شوند ولی در شرایط مقتضی حرکتی ضروری و لازم می باشند که بایستی بکار گرفته شوند. حرکتهای خیابانی برای حرکت ملی آزربایجان یک تابو نمی باشد. حرکت ملی آزربایجان در گذشته به کررات ثابت کرده است که پتانسیل و مکانیسمهای لازم برای حرکتهای توده ای و خیابانی را داراست، همانگونه که این حرکت ثابت کرده است می تواند در صورت ایجاب و لزوم به رغم تمامی بمبارانهای تبلیغاتی و تهییج ها با اجتناب از حرکتهای میدانی از شیوه مبازره منفی سود جوید.   

از نظر ما هدف حرکت ملی آزربایجان رسیدن به حق تعیین سرنوشت سیاسی – ملی آزربایجان جنوبی می باشد و بر این باوریم که حرکت ملی آزربایجان با پختگی و درایت سیاسی که تاکنون از خود نشان داده است خواهد توانست با اتکا به ملت ترک آزربایجان، کانالیزه کردن نیروهای خود و اتخاذ استراتژیهای لازم به این آرمان نایل آید.  

تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان

AMDT

آزربایجان جنوبی

26\12\1389