اورمو ايشچيلري : با فرا رسیدن روز جهانی کارگر در ایران همچنان شاهد تضییع و زیر پا گذاشته شدن حقوق کارگران و نیز تداوم زندانی شدن رهبران نهادهای کارگری هستیم. فعالان کارگری به همین دلیل با بلند کردن فریاد خود از طریق اجتماعات مسالمت آمیز، اعتصابات کارگری، رسانه‌ای کردن و یا روش‌های دیگر مطالبات خود را مطرح می‌کنند، اما همواره حاکمیت و ناقضان حقوق کارگر به این مطالبات توجهی نکرده‌اند بلکه با طرح‌های اقتصادی غیر کارشناسی موجب ستم مضاعف بر قشر کارگر و دیگر اقشار مردمی شده‌اند.
منصور اسانلو رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد که یکی از سرشناس‌ترین زندانیان کارگری در ایران است ، سال گذشته را نیز در زندان به سر برد و در عین حال او در غیاب وکیل و با اتهامی تازه به یک سال حبس محکوم شد که اجرای آن از پایان محکومیت فعلی او آغاز می‌شود. این در حالی است که منصور اسانلو از انواع بیماری‌ها در زندان رنج می‌برد و خانواده او در بیرون از زندان مورد آزار و اذیت نهادهای امنیتی قرار دارند. برادر او، افشین اسانلو نیز در آذرماه مدتی بازداشت شد.
حجم برخورد های امنیتی و قضایی در سال 89 با کارگران و فعالان مدافع حقوق کارگر روند صعودی داشته و عده زیادی دستگیر، بازداشت، و یا دادگاهی شده‌اند و یا به دادگاه‌های انقلاب و اداره‌های حراست احضار شده‌اند.
بیش از 60 کارگر و فعال کارگری از جمله؛ هاله صفر‌زاده، همايون جابری، مهدی فرحی شاندیز، علیرضا اخوان، سعید ترابیان، بهنام ابراهیم زاده، محمد اشرفی، پدرام نصرالهی، کاوه، کوروش و کیانوش گل محمدی، عمر اسماعیل پور، صدیق خسروی، ابراهیم اسماعیلی، رضا رخشان، امید شجاعی، افشین ندیمی، غلامرضا غلامحسینی، رضا شهابی، علی نجاتی و خالد حسينی در سال گذشته دستگیر و روانه بازداشتگاه‌ها شدند.
از سویی تعدادی از فعالان کارگری از جمله سلام قادری، خالد اسدی، آزاد حسینی، اسعد مولود زاده، محمد اسماعیل وندی، آزاد منيرنيا، خسرو بوکانی، پژمان رحیمی، صدیق کریمی، فؤاد کیخسروی و بهزاد عرب گل احکام زندان دریافت کرده‌اند. رقم کارگرانی که به دادگاه‌ها فراخوانده شده و با پرونده سازی روبرو شده‌اند بالغ بر 30 نفر می‌باشد.
در همین ارتباط ، حسن زارع زاده اردشیر سخنگوی برون مرزی کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی و سردبیر سایت کمیته دفاع گفت: بیشتر کارگران زندانی و یا آن دسته که به دادگاه‌ها احضار شده‌اند و برخی نیز احکام زندان دریافت کرده‌اند از اعضای تشکل‌های کارگری می‌باشند که این تشکل‌ها نیز در معرض سرکوب قرار دارند.
شرکت نيشکر هفت تپه، کانون مدافعان حقوق کارگر ، فعال اتحادیه آزاد کارگران ایران، سندیکای کارگران شرکت واحد تهران ، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری نهادهایی هستند که در ارتباط با حقوق کارگران فعالیت می‌کنند اما جمهوری اسلامی حاضر به تحمل فعالیت‌های قانونی و انسان دوستانه این نهادها نیست.
به گفته حسن زارع زاده اردشیر، اسامی درج شده در این گزارش از زندانیان کارگری و یا فعالانی که به دادگاه‌ها احضار شده و برایشان پرونده سازی شده است، اغلب اعضای تشکل‌های کارگری هستند که در تهران یا غرب کشور فعالند و امکان پوشش خبری دارند. در حالیکه در برخی نقاط از جمله جنوب شرقی و مناطق مرکزی بسیاری از اخبار سرکوب کارگران به درستی پخش نمی‌شوند.
با این حال جمهوری اسلامی نه تنها اعضای تشکل‌های مذکور را در برابر تهدیدات امنیتی قرار داده، بلکه نهادهای کارگری نیز از برخوردهای امنیتی و قضائی در امان نیستند.
حسن زارع زاده اردشیر گفت: کارگران قشر آسیب پذیر جامعه هستند و تحولات و طرح‌های اقتصادی مستقیماً بر زندگی آن‌ها تأثیر می‌گذارد. از این رو و با توجه به گستردگی این قشر در جامعه، جمهوری اسلامی مطالبات کارگری را تنها با سرکوب پاسخ می‌دهد که در نتیجه عده قابل توجهی نیز روانه زندان‌ها می‌شوند.
کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی بر این باور است که کارگران زندانی و آن دست از کارگران و فعالانی که احضار، تهدید و یا دادگاهی شده‌اند، به دنبال اعاده حقوق خود و دیگر کارگران قدم برداشته‌اند و به بند کشیدن آن‌ها به بند کشیدن وجدان و انسانیت است. مدافعان حقوق کارگران بر اساس حق قانونی و انسانی خود تلاش می‌کنند و بر همین مبنا سرکوب آن‌ها اقدامی غیرانسانی و برای خاموش کردن هر نوع صدای اعتراضی و مخالف تعبیر می‌شود. مقامات جمهوری اسلامی باید هر چه زودتر کارگران زندانی را آزاد کنند.
کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
از اينكه به اين مطلب نظر مي دهيد متشكريم
ياشاسين آزربايجان