اورمو ايشچيلري : طبق قوانین بین المللی خواندن ونوشتن بزبان مادری ازحقوق پایه ای انسان هامحسوب می شود ومحروم کردن ملت ها ازتحصیل بزبان مادری سیاست استعماری است وملت ها ثابت کرده اند که برای پاسداری از زبان مادری خود هرگزازپای نخواهند نشست .
بدنبال استقلال پاکستان وجدائی آن ازهندوستان درسال 1949 منطقه «بنگال» پاکستان شرقی نامیده شد و دولت جدید التاسیس پاکستان درآنجا تدریس زبان اردو رااجباری واز تدریس زبان بنگالی جلوگیری کرد بدینجهت دانشجویان دانشگاه « داکا» روز 21 فوریه سال 1952 دراعتراض به ممنوع شدن زبان بنگالی وتدریس اجباری زبان اردو اعتصاب وتظاهرات کردند که درجریان آن سه نفر دانشجوبضرب گلوله پلیس پاکستان کشته شدند از آن تاریخ بنگلادشی هاهرسال این روز را بعنوان روززبان مادری گرامی داشته وبرای رسمی شدن زبان بنگالی مبارزه میکردند تااینکه نبگلادش درسال 1971 مستقل وازپاکستان جداشد ودولت بنگلادش بعضویت سازمان ملل متحد درآمد . نماینده بنگلادش دریونسکو برای جهانی کردن روز زبان مادری تلاش بی وقفه ای را شروع کرد و بالاخره دراجلاس عمومی یونسکو درسال 1999 به پبشنهاد دولت بنگلادش روز 21 فوریه بعنوان روز جهانی زبان مادری پذیرفته شدومصوبه شماره 37 مجمع عمومی یونسکوبه دولت های عضو توصیه کردکه برای چندزبانه وچندفرهنگی بودن جوامع اقدامات لازم را انجام بدهند .
در سال 2000 برای اولین باربزرگداشت روزجهانی زبان مادری ازطرف یونسکو که بخش فرهنگی ، علمی و آموزشی سازمان ملل متحد است ، برگزارشد دراین مراسم کوفی عنان دبیرکل وقت سازمان ملل ضمن تجلیل از انتخاب روز زبان مادری تاکید کرد که بایدتنوع زبانی وتمام زبان ها رابعنوان میراث غیرمادی بشریت حفظ کرد باین ترتیب از سال 2000 میلادی به بعد هرسال یونسکو مراسمی بمناسبت روز جهانی زبان مادری برگزار می کند ودبیرکل یونسکو پیامی بدین مناسبت خطاب به جهانیان منتشر می سازد واز دولت ها میخواهد که چند زبانی وچند فرهنگی بودن ملل رامحترم بشمارند و برای شکوفائی زبان های موجود اقدامات لازم را انجام بدهند .سال 2009 از طرف یونسکو سال زبان مادری نامیده شد و یونسکو آموزش بزبان مادری رابعنوان جزئی ازحقوق پایه انسان ها برسمیت شناخت .
مشکل اینجاست که یونسکو درحرف برای جلوگیری از نابودی زبان ها تلاش می کندولی چون هیئت های نمایندگی دولت ها دریونسکوعضوهستند لذا درعمل تمام امکانات یونسکو دراختیارکشورهائی قرار می گیرد که بیرحمانه زبان های غیرحاکم را نابود می کنند ودر مقابل هیچگونه امکانی به نمایندگان ملل غیر حاکم داده نمی شود تا از فرهنگ و زبان خودشان حفاظت بکنند .
در حال حاضر6700 زبان دردنیا شناسائی شده اند که نیمی ازآنها درخطر نابودی قرار دارند وعلیرغم اینکه اینترنت امکان احیاء بعضی از زبان ها را فراهم کرده اما بازهم هر پانزده روز یک زبان درگوشه ای از دنیا خاموش می شود وبدینسان جزئی ازحافظه جمعی ومیراث فرهنگی بشریت از بین میرود.دولت هابویژه دولت های کشورهای چند ملیتی نه تنها مصوبات سازمان ملل و یونسکو را اجرا نمی کنند بلکه بصورت برنامه ریزی شده به نابودی زبان های ملل غیرحاکم ادامه میدهند ودراین میان کشورچند ملیتی ایران درپایمال کردن زبان ملل غیر فارس ازهیچ کوششی فروگذار نمی کند.
هشتادوپنج سال پیش سیاستهای خارجی پروژه اشغالگرانه یک دولت یک ملت را با محوریت زبان فارسی در جامعه چند ملیتی و چندزبانی ایران توسط رضاشاه به اجرادر آوردند وبا ممنوع کردن خواندن ونوشتن بزبانهای غیر فارس به ژنوسید فرهنگی ملل غیر فارس پرداختند ولی ازهمان زمان نیز بامقاومت فرهنگی ملل غیرفارس روبرو شدند. مقاومت ملل ترک ، کرد ، لر ، عرب ، بلوچ و ترکمن درمقابل این سیاست نژاد پرستانه هرگز خاموش نشد بویژه ملت آزادیخواه آذربایجان و ترکان ساکن درایران که هزار سال سابقه حکومت داشتند حماسه های بزرگی خلق کردند که از آنجمله تشکیل حکومت ملی آذربایجان در سال 1324 علیرغم مخالفت حکومت مرکزی است .
با مبارزه همه ملل ساکن درایران رژیم پهلوی درسال 1357 سرنگون شدوآذربایجانی ها که نقش بزرگی درسرنگونی شاه داشتند امیدوار بودند که ستم ملی پایان یابد اما جمهوری اسلامی که نمایندگی راسیم فارس را بعهده گرفته بود خواسته های ملی آذربایجانی هارا درجنبش طرفداران شریعتمداری با گلوله جواب داد و سیاست راسیتی قبلی را با خشونت بیشتر ادامه داد و درست برای مقابله با این سیاستهای نژادپرستانه بود که حرکت ملی آذربایجان دور جدید نبرد را آغازکردو طی بیست سال گذشته مبارزه همه جانبه ای را دردفاع از زبان و هویت ملی خویش به پیش برده و با اتکا به نیروی سی میلیون آذربایجانی هر روز قدمهای استواری به سوی پیروزی برمی دارد .این مبارزه تا پیروزی نهائی و برقراری حاکمیت ملی در آذربایجان ادامه خواهد داشت .
32 سال بعدازبرقراری جمهوری اسلامی آذربایجانی هاشاهدجنگ قدرت نابودکننده ای درمیان سران ملت کش جمهوری اسلامی هستند وآماده می شوند تا برای رسیدن به حقوق ملی و تعیین سرنوشتشان حرف آخر را بزنند .
خواسته های اصلی حرکت ملی آذربایجان دربیانیه دوازده ماده ای اجلاس دیالوگ 21 آذرآمستردام رسمااعلام شده اند که ماده چهارم آن رسمی شدن زبان ترکی آذربایجانی است وما دراجرای مفادآن بیانیه وبزرگداشت 21 فوریه روز جهانی زبان مادری خواسته های فرهنگی و زبانی ملت آذربایجان راکه بار ها از طرف فعالین حرکت ملی در داخل با نوشتن طومار و نامه های سرگشاده و شکایت به مراجع مختلف و همچنین در گردهمائی های ملی عنوان شده اند بار دیگراعلام می کنیم و تمامی هموطنانمان را برای مبارزه مشترک در راه کسب این حقوق انسانی فرامی خوانیم :
1 – رسمی شدن زبان ترکی آذربایجانی وتدریس آن در تمام سطوح تحصیلی و کاربرد آن در مکاتبات اداری.
2 – تاسیس شبکه های سراسری رادیو و تلویزیون بزبان ترکی آذربایجانی .
3 – آزادی مطبوعات و رسانه های مستقل ترکی درآذربایجان بدون سانسور و موانع محدود کننده .
4 – آزادی بدون قید و شرط فعالیت و خلاقیت های هنری ، فرهنگی و ادبی نویسندگان و هنرمندان آذربایجان.
5 تغییر و اصلاح کتب درسی که محتوای نژادپرستانه و ضد ترکی دارند .
6 – پایان دادن به توهین و تحقیر زبان و فرهنگ ترکی در رسانه های عمومی .
7 – تاسیس فرهنگستان زبان ترکی آذربایجانی و ایجاد مراکز تحقیقی این زبان در تمام دانشگاهها .
8 – باز سازی و حفظ میراث های تاریخی و فرهنگی آذربایجان و جلوگیری از تخریب وغارت آثار ملی .
9 – آزادی کلیه کسانی که برای دفاع از زبان و فرهنگ ملی خود زندانی شده اند .
10 – رفع تبعیض از زنان که مربیان وآموزگاران اصلی زبان مادری هستند .
جمهوری اسلامی طی 32 سال گذشته نشان داده است که نه تنها حاضر نیست زبانهای غیرفارس رابرسمیت بشناسد بلکه حاضر نیست حتی موجودیت ملل غیر فارس را هم قبول کند بدینجهت خواسته های برحق ذکر شده در بالا تنها زمانی بطور کامل عملی واجراخواهند شد که ملت آذربایجان تمام حقوق ملی خودرا کسب کرده باشد وما اطمینان داریم که ملت آذربایجان با مبارزات دموکراتیک بحقوق ملی خود خواهد رسید به امید آن روز .
زنده باد آذربایجان
پاینده باد وحدت ملی مان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
از اينكه به اين مطلب نظر مي دهيد متشكريم
ياشاسين آزربايجان